دایناسور مومیایی، کشفی شگفت انگیز - مجله جغتای

از ظهور دیرینه شناسی تا به حال، دانشمندان سعی بر این داشته و دارند که شکل ظاهری دایناسورها و دیگر موجودات ماقبل تاریخ را تصور نموده و به اثبات برسانند. اخیرا تیم Royal Tyrrell از موزه دیرینه شناسی آلبرتا، کانادا ما را در درک و شناخت این موجودات غول پیکر یاری نموده است. آن ها فسیل دایناسوری را کشف کردند که شامل اندام های شکمی، اندام های دفاعی و حتی پوست است که به صورت سالم و دست نخورده به جای مانده اند. درواقع این فسیل به قدری خوب حفظ شده است که بعضی به آن لقب دایناسور مومیایی را داده اند.

یک اتفاق بزرگ

کشف دایناسور مومیایی کاملا اتفاقی بود. در یک بعدازظهر معمولی در سال 2011 در معدن Albertas Millennium، شان فانک، کارگری که درحال کار با بیل مکانیکی بود به یک شی بسیار سخت برخورد کرد. فانک پیش از این هم با کانی ها یا فسیل های دریایی قدیمی بسیاری برخورد نموده بود، اما این یکی با همه آن ها فرق داشت.

پس از 7000 ساعت کار بر روی این فسیل، اکنون در موزه دیرینه شناسی Royal Tyrrell قرار گرفته است. این کشف، یک فسیل بسیار عالی از یک برجسته خزنده به نام nodosaur است که 110 میلیون سال پیش می زیست. این موجود شباهت بسیاری به آنکلیسوز، یک خمیده خزنده با پوستی با ابزار دفاعی (روی پوستش) شبیه به میخ و یک دم دارد. تیم اکتشافی یک صخره 6800 کیلوگرمی را تراشیدند تا توانستند بدن دایناسور را به طور کامل از آن خارج نمایند.

آن 7000 ساعت کار را به خاطر دارید؟ تمام این کار متعلق به یک نفر است: مارک میشل، متخصص موزه Royal Tyrrell. او در طول این دوره 6 ساله، با مشقت بسیار سنگ را تکه تکه نموده و تنها 8 ماه را به جمجمه اختصاص داد. با این وجود تنها زمانی که کارش را به طور کامل به اتمام رساند، متوجه اهمیت والای کار و جاودان ماندن نامش در کنار نام این فسیل شد.

مدفون در دریا

چطور این فسیل نسبت به دیگر فسیل هایی که دیرینه شناسان کشف نموده اند تا این حد سالم و دست نخورده به جای مانده است؟ دانشمندان معتقد هستند که این موجود پس از مرگ بلافاصله در قعر دریا دفن شده و کانی ها پوست و دیگر اعضای بدن او را دربرگرفتند. سپس با گذر قرن ها، صخره ها و رسوبات روی آن انباشته شدند.

هنوز اطلاعات بسیاری را از این فسیل می توان به دست آورد، اما دانشمندان علاقه بیشتری به تعریف دوران زندگی این موجود دارند. لایه های کراتینی که پوسته دفاعی حیوان (یا سلاح او) را تشکیل می دادند، آنچنان خوب حفظ شده که سرپرست موزه، دونالد هندرسون، آن را سنگ نبشته سلاح نامیده است.

جیکوب وینتر دیرینه شناس دانشگاه بریستول در مصاحبه ای با National Geography، که از کیفیت این نمونه بسیار شوکه شده بود چنین اعلام کرد که انگار تا دو هفته گذشته این موجود زنده بوده... تا به حال چنین چیزی ندیده ام.