تجربه سی و اندی سال پشت ساخت شنای پروانه بود، فیلم بدون تغییر اکران می گردد - مجله جغتای

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نشست خبری فیلم شنای پروانه به نویسندگی و کارگردانی محمد کارت با حضور کارگردان، حسین دوماری و سامان لطفیان (نویسنده) امیر آقایی، جواد عزتی، پانته آ بهرام، طناز طباطبایی، علی خشنود، مه لقا باقری، آبان عسگری (بازیگر)، سعید حسنلو (طراح صحنه)، اسماعیل علیزاده (تدوین)، غزاله معتمد (طراح لباس)، عظیم قراینی (طراح چهره پردازی) و سید رضا صائمی (منتقد) و با اجرای منصور ضابطیان امروز یکشنبه سیزدهم بهمن ماه در پردیس سینمایی ملت برگزار گشت.

در ابتدا رضا صائمی با بیان این مطلب که اعتقاد به نقد صریح فیلم سریعا پس از نمایش فیلم ندارم و فیلم باید هضم گردد و معتقدم تنها در این زمان می گردد اظهار نظر کرد، گفت: این فیلم تداوم فیلمسازی کارت در ساخت فیلم های مستند و کوتاهش و تجربه فضای زیستی اوست. موضوع ملتهب اجتماعی نقطه قوتی بود که برای من جذاب بود. آن چیزی که این فیلم را از فیلم های این چنینی جدا می نماید نگاه مستقل فیلمساز به موضوع و شخصیت هایش است.

وی در ادامه گفت: خشونتی که در فیلم می بینیم علیه خشونت است و در انتها مخاطب از چنین شخصیت هایی حس تنفر پیدا می نماید.

صائمی ادامه داد:این فیلم محصول زیسته خود کارگردان است. اگر خون مردگی را دیده باشید با این فضا آشنا هستید و این تداوم همین راستا است. وقتی نخستین فیلم فیلمساز وارد بخش سودای سیمرغ می گردد تجربه این کارگردان را نشان می دهد و اینکه او بازیگر خوبی هم هست.

در ادامه ضابطیان گفت: کسانی که فیلم های کوتاه کارت را دیده اند منتظر تماشای فیلم ملتهب دیگری از او بودند که این انتظار برآورده شد.

محمد کارت در ادامه این نشست و در ابتدای سخنانش از رسول صدرعاملی و محمد رنجکشان تشکر کرد و سپس درباره چگونگی شکل گیری ایده فیلم گفت: پروسه ساخت این فیلم به شدت پیچیده بود و شرایط آن سخت بود. ما هشت ماه منسجم روی فیلمنامه کار کردیم و با شخصیت ها زندگی کردیم. ما روایت های مختلف را تجربه و سکانس ها را بازنویسی کردیم. من با این فضا غریبه نیستم و در شهر های مختلف و جنوب شهر فیلم ساختم و می توانم بگویم که تجربه سی و اندی سال پشت ساخت این فیلم بود.

در ادامه طناز طباطبایی درباره این که چرا حضور در این نقش کوتاه را قبول کرد، گفت: وقتی فیلمنامه را خواندم فکر کردم چرا این نقش را به من پیشنهاد داده اند. چند مسئله وجود داشت که من نقش را انتخاب کنم. من حرف فیلم را دوست داشتم و یک فیلم دغدغه مند بود. من تنها این شخصیت فیلم را دوست داشتم و دلم نمی خواست در نقش دیگری حضور داشته باشم. محمد کارت درباره نقش پروانه شرحاتی به من داد و از من خواهش کرد که ریسک کنم و نتیجه را به آینده بسپاریم. این نقش به اندازه یک نقش بلند برای من کار نموده است.

پانته آ بهرام هم در پاسخ به این سوال گفت: من با محمد کارت همبازی بودم و می دانستم بازیگری را می شناسد وقتی به من پیشنهاد داد می دانست که من ریسک پذیرم و برای از ته زدن مو مخالفتی نمی کنم.

بهرام با شرح اینکه این فیلم بر خلاف ظاهر مردانه اش به شدت فمینیستی است و زن های فیلم قربانی هستند، افزود: نقشی که من در فیلم داشتم از چهره و زنانه گی اش برای اینکه شرایط دیگری برایش تعریف نشده می گذرد. هر چه زن در فیلم می بینیم قربانی شرایطی هستند که ساخته مردهاست.

کارت در ادامه شرح داد: تک تک آدم های حاضر در فیلم بهترینشان را رو کردند و این جو باعث شد که الان ببینیم هر کسی قاب خود را شکسته و نقش جدیدی را خلق نموده است و یا تجربه جدیدی را امتحان نموده است. من تنها این تیم را پشتیبانی کردم.

او همچنین جای داوودنژاد را در این نشست خالی کرد و حضورش را برای کار بسیار مثمرثمر دانست.

کارت درباره کند شدن ریتم فیلم در بخشی از روایت گفت: من در سالن های مختلف که فیلم را دیدم به صورت مخاطبان نگاه کردم و مطمئنم که ریتم نمی افتد و فکر نمی کنم تغییری در فیلم صورت بگیرد.

امیر آقایی هم ضمن تشکر از رسول صدرعاملی درباره پذیرش نقش اش گفت: روزی که محمد کارت به من زنگ زد من خندیدم. چون فکر کنم اساسا تعریفی از من در سینما وجود دارد که فرد شق و رقی هستم. اما من احتیاج به تحقیقات میدانی نداشتم. من هم مثل محمد از طبقه ای آمدم که نصف دوستانم زیرخاک هستند و بعضی دیگر زیر حکم. من تنها خاطراتم را از زیر خاک بیرون آوردم. بعد از خواندن فیلمنامه این حق را به خودم دادم که یکبار در سینما رگ گردنم بیرون بزند.

جواد عزتی هم درباره نقش خودش گفت: خیلی خوش گذشت و این گروه درجه یک بود. تک تک بازیگران در فیلم نقش درستی داشتند و هیچ کدام شو آف و عکس کار نبودند بلکه عاشق سینما بودند و این لذت بخش بود.

او در شرح این سوال که سینما چه میزان در بیان معضلات حاشیه نشینی و جنوب شهر پیروز عمل نموده است گفت: این فیلم درباره جنوب شهر تهران نیست بلکه درباره جنوب کل شهرهاست. درام این فیلم بر اساس انتقام نیست بلکه راستای است که قهرمان طی می نماید. شخصیت انتقام شخصی نمی گیرد بلکه تصمیم هوشمندانه ای می گیرد که به نفع جمع است.

کارت درباره حضور متنوع بازیگران در فیلم شرح داد: در این فیلم حض کارگردانی بردم و سطوح مختلف بازیگری به من اعتماد کردند و در فیلم حاضر شدند. همچنین آدم هایی در فیلم حضور داشتند که تا به حال جلوی دوربین نبودند. تک تک بازیگران سعی کردند به اندازه درام و فیلم حضور داشته باشند.

محمد کارت درباره این که چه دلیلی داشت تا شخصیت های این چنین در فیلم روایت شوند؟ گفت: این فیلم درباره همه افراد جامعه است که من عقیده دارم یک لات درون دارند. افرادی که اگر چه قمه در دست ندارند، اما وسیله ای به اسم موبایل در دستشان هست که با آن بر سر یکدیگر می کوبند. امروز در هر فضایی همه به دنبال آن هستند که اول باشند. من فکر می کنم این فیلم یک پوسته خشن درباره بخشی از اجتماع داشت، اما در زیر پوست همه اجتماع وجود دارد.