تفال به حافظ امروز شنبه 8 بهمن ماه 1401 - مجله جغتای

آن شبِ قدری که گویند اهل خلوت امشب است

یا رب این تأثیرِ دولت در کدامین کوکب است؟

تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد

هر دلی از حلقه ای در ذکر یارب یارب است

کشته چاه زنخدان توام کز هر طرف

صد هزارش گردن جان زیرِ طوقِ غبغب است

شهسوار من که مه آیینه دار روی اوست

تاجِ خورشیدِ بلندش خاکِ نعلِ مرکب است

عکس خِوی بر عارضش بین کآفتاب گرم رو

در هوای آن عرق تا هست هر روزش تب است

من نخواهم کرد ترک لعل یار و جام می زاهدان معذور داریدم که اینم مذهب است

اندر آن ساعت که بر پشت صبا بندند زین

با سلیمان، چون برانم من که مورم مرکب است

آن که ناوک بر دل من زیر چشمی می زند

قوتِ جانِ حافظش در خندهٔ زیر لب است

آب حیوانش ز منقار بلاغت می چکد

زاغِ کِلکِ من به نام ایزد چه عالی مشرب است

شرح لغت: کم رسد: هرگز نرسد/ عارض: رخسار/ ناوک: به فتح واو تیر کوچک

تفسیر عرفانی:

همه زیبایی که در طبیعت وجود دارد در برابر زیبایی های حضرت دوست به پشیزی نمی ارزد. آن چه از زیبایی در طبیعت موجود است در التهاب و تب و تاب زیبایی دوست به سر می برد.

تعبیر غزل:

بار سنگین فراق را بر دوش می کشی، اما ناامید نباش و بدان هر راهی را که در پیش بگیری چندان تو را دچار دردسر نخواهد کرد و خاتمه کامیاب می گردی.